filmi baxımlı edən mövzunun maraqlı olmasından əlavə həm də görüntü olaraq çox rəngarəng olmasıdır. 28 ölkədə 4 il çəkilən film insanı sanki nağıllar aləminə aparır. geyim seçimləri , rəngləri nə qədər gözəl olsa da bir o qədər də subliminal mesaj xarakteri daşıyır. tək kostyum , rənglər deyil , həm də filmin bir çox səhnəsində qarşımıza çıxan portağallar da bu qəbildəndir.
hekayəni bizə roy danışsa da əslində bu hekayə balaca qızla roy`un hekayəsidir . roy nə qədər qaramsar və intihara meyilli olsa da aleksandra roy`un həyatına rəng qatır və hər dəfə nağılın axarın dəyişməyə çalışır. hekayənin sonunu gətirmək istəməyən roy "məndə yaxşı sonluq yoxdur, ona görə də danışmaq istəmirəm" desə də balaca qızımız hər cəhdlə nə olur olsun sonu eşitmək istəyirdi. bir ümidlə filmin sonunu dəyişəcəyinə inanır və arada bir qızın da hekayəyə daxil olduğunu görmək olur.
aleksandranın belə canlı və təbii oynamağı filmə ayrı rəng qatıb və bunları sözlə izah etmək əvəzinə filmə baxmaqla daha yaxşı başa düşmək olar.
filmin əsas mövzusu da elə roy`un həyatına girən aleksandranın onun həyatını dəyişməsi , ona ümid verməsidir. baxmayaraq ki roy ilk vaxtlarda intihar üçün aleksanrdradan dərman oğurlamağı üçün hekayələr danışır , ondan istifadə edirdi .ancaq vaxt keçdikcə bunların yerin gözəl dostluq tutur.aleksandranın ailəsinin vəziyyəti şəhərdə qalmaq üçün uyğun deyildi və xəstəxandan ayrılmalı idilər.ancaq aleksandra xəstəxanada qalmaq üçün həkimlərə anasının dediyi söhbətləri səhv tərcümə edib orda qalmağın bir yolun tapır.
